A day in the train!

25 juli
Gisteren hebben we inderdaad nog de Isqlalmoskee nog bezocht. En wel onder begeleiding van een schriel oud mannetje van nauwelijks 50 kg met hooguit twee tanden in zijn mond. al hoestend leidde hij ons rond zowel binnen als buiten de moskee. Erg onder de indruk van de moskee waren we niet moet ik zeggen. Het was werkelijk een gigantisch groot gebouw, rechttoe rechtaan met een architectuur die modern aandeed. De trommel die oproept tot bidden was ook indrukwekkend groot en wel mooi. Het mannetje had ook grootse verhalen. Zowel Obama als Merkel zouden de moskee bezocht hebben. Na een half uur vroeg hij een prijs die wel erg hoog was hahaha. Stom genoeg hadden we geen prijsafspraak gemaakt van te voren, leergeld dus. Al hinkestappend over de stoepen terug naar het hotel langs duistere mannetjes die vaak zittend op de grond aan het eten waren. Of op hun brommer die eigenlijk ook als stoel fungeerde. Men leeft op straat hier. Terug in het hotel nog wat gegeten en vroeg naar bed.

26 juli
Na het ontbijt bracht het hotel ons naar het station Gambir. We hadden 1e klas kaartjes (Eksekutiv), gemakkelijke stoelen, airco en koffie. De reis was fabulous. Na een uur lieten we Jakarta pas achter ons en gleed het landschap al boemelend (de trein reed echt niet harder dan 50 km) aan ons voorbij: kampongs, rijstvelden, vulkanen, palmbomen en regelmatig een mini-moskee wisselden elkaar af. Hoe meer wij Bandung naderden hoe mooier het werd. Zeker de natuur. Na drie uur arriveerden we in Bandung. Omdat het hotel maar 150 m van het station (stasiun) lag liepen we dat stukje. Inchecken en naar onze kamer. De lift blies een karamelgeur uit. De kamer lag op de derde verdieping met uitzicht op de verkeerschaos. Want die was hier zeker ook, gelukkig niet zo veel getoeter dan in Jakarta. Even rusten, een hapje eten en de stad verkennen. Maar verder dan het gloednieuwe shoppingcentre Paskal (!!!!) kwamen we niet. En ja hoor, de bekende merken waren er: Zara, Reebok, Adidas, H&M enz. Maar de prijzen waren echt niet lager dan in Nederland dus Pascal kon zijn slag nog niet slaan in Paskal. Weer terug naar het hotel om op te frissen en uit te zoeken waar te eten vanavond. Om 19.00 uur weer op pad, te voet over stoepen die de naam stoep eigenlijk niet verdienen vanwege de vele gaten, riooldeksels op instorten, scheve tegels en boomwortels of zo iets. Druk verkeer raast aan je voorbij. De handkarretjes met gefrituurd vaag eten waren er ook weer net zoals in jakarta. We vonden een keurig tentje met een ruime menukaart waar we prima voor geen geld (eten en drinken samen voro 10 euro aten). Weer terug naar het hotel om dit verslag te schrijven en plannen te maken voor morgen! Welterusten.